Możliwość zastosowania obniżonej stawki odsetek do wyliczenia odsetek należnych od nieuiszczonego w terminie zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób prawnych

Błędna jest zatem konkluzja WSA w Lublinie co do zasadności różnicowania sytuacji podatników, którzy wykazują, wcześniej „niedeklarowane” zaliczki dopiero w korekcie zeznania (w myśl art. 3 pkt 5 OrdPU deklaracje to również zeznania składane przez podatników), od tych, którzy robią to samo, wykazując je w złożonym pierwotnie zeznaniu podatkowym. W obu przypadkach osiągany jest ten sam rezultat, a więc wykazanie należnych zaliczek i zapłata należnych od nich odsetek. Istotnym jest, że strona dobrowolnie wykazuje w składanym zeznaniu należne w roku podatkowym zaliczki i dokonuje wpłaty należnych od nich odsetek za zwłokę. W badanej sprawie nie tylko składane zeznanie podatkowe, ale i pismo z dnia 3 kwietnia 2023 r. jest formą oświadczenia wiedzy podatnika dotyczącego faktów mających znaczenie dla powstania i wysokości zobowiązania podatkowego. Co ważne pismo z dnia 3 kwietnia 2023 r. zostało zrealizowane poprzez uiszczenie należności podatkowej, w tym wypadku zaliczek na podatek i odsetek za zwłokę. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w stanie faktycznym sprawy, zbyt restrykcyjna jest odmowa zastosowania obniżonej stawki odsetek, o której mowa w art. 56a § 1 OrdPU, gdy podatnik złoży zeznanie roczne i wykaże w nim zaliczki na podatek dochodowy w prawidłowej wysokości, które w roku podatkowym, mimo obowiązku nie zostały zapłacone, tylko z powodu braku prawnie skutecznej korekty, ale złożenia zamiast niej pisemnego wyjaśnienia zaistniałego stanu rzeczy (oświadczenia wiedzy). Nieracjonalne jest bowiem stwarzanie warunków, w których podatnik świadomie ma zadeklarować w zeznaniu rocznym zaliczki w nieprawidłowej wysokości, a następnie złożyć korektę tej deklaracji, podając już właściwą wysokość poszczególnych zaliczek, tylko i wyłącznie w celu skorzystania z dobrodziejstwa przewidzianego w art. 56a § 1 OrdPU